عبدالکریم آقا جانی 

متن موجود از روی فیلم طی گفتگویی خودمانی که در خرداد ماه 91 بین حسین صفری و استاد آقاجانی انجام گرفته بود، پیاده شده  است.

زبان ترکی در تالش مثل حمله مغول از شمال به جنوب و به تمام چیزهای سنتی ما و زبان تالشی بوده و همه چیز ما را تحت­الشعاع قرار داده است و متأسفانه دل کسی هم نمی­سوزد که هیچ ، به نوعی بی­تفاوت هم شده­ایم . من از این بی­تفاوتی بیشتر رنج می­برم. من چند وقت پیش با دکتر رهنمایی بودم . جالب است که ایشان هم مثل بنده به بی­تفاوتی دوستان اعتقاد دارند، عده زیادی عقیده دارند هر چه می­شود بشود و هر کسی سعی دارد بار  خودش و بار فرهنگی خودش را حمل نماید، این هست که متأسفانه نه اجازه انجمن هست در تالش و نه نشستی خودمانی بین دوستان و نه گردهمایی، من بارها به دوستان گفته­ام چون هر کسی برای خودش و انفرادی کار می­کند. کار ما بدینجا کشیده شده است.

ولی کار شما ( آقای صفری ) در این برهه از زمان بدون حب و بغض جالب و زیباست، از من خواسته­ای خاطراتی از دکتر علی عبدلی بگویم چه بگویم که نگفتنش شاید بهتر باشد.